In Elektrotechniek, grond of aarde is het referentiepunt in een electronisch circuit van welke spanningen worden gemeten, een gemeenschappelijk retourpad voor elektrische stroom, of een directe fysieke verbinding met de aarde.

Een typische aardelektrode (links van grijze pijp), bestaande uit een geleidende staaf die in de grond wordt gedreven, bij een huis in Australië. Meest elektrische codes specificeer dat de isolatie op beschermende aardingsgeleiders een onderscheidende kleur (of kleurencombinatie) moet hebben die niet voor andere doeleinden wordt gebruikt.

Elektrische circuits kunnen om verschillende redenen met aarde worden verbonden. Blootgestelde metalen delen van elektrische apparatuur zijn verbonden met aarde, zodat defecten aan de interne isolatie beschermende mechanismen activeren, zoals zekeringen of stroomonderbrekers in het circuit om de stroom naar het apparaat te verwijderen. Dit zorgt ervoor dat blootliggende onderdelen nooit een gevaarlijke spanning kunnen hebben ten opzichte van aarde gedurende meer dan de tijd die nodig is voor de zekering of stroomonderbreker om het circuit te openen; anders zou een geaard persoon die de onderdelen heeft aangeraakt een elektrische schok​Het is van cruciaal belang om de impedantie van de aardgeleider van de apparatuur te minimaliseren, zodat de foutstroom in een foutconditie wordt gemaximaliseerd. Dit komt omdat hoe groter de hoeveelheid foutstroom, hoe sneller de fout zal worden gewist door een omgekeerd-tijd overstroomapparaat. In elektrische stroomdistributiesystemen is een beschermende aardgeleider (PE) een essentieel onderdeel van de veiligheid die wordt geboden door de aardingssysteem.

Verbinding met aarde beperkt ook de vorming van statische elektriciteit bij het hanteren van ontvlambare producten of elektrostatisch gevoelige apparaten​In bepaalde telegraaf en krachtoverbrenging circuits kan de aarde zelf als één geheel worden gebruikt geleider van het circuit, waardoor de kosten voor het installeren van een afzonderlijke retourgeleider worden bespaard (zie enkeldraads aardterugvoer).

Voor meetdoeleinden dient de aarde als een (redelijk) constante potentiaalreferentie waartegen andere potentialen kunnen worden gemeten. Een elektrisch aardingssysteem moet een geschikt stroomvoerend vermogen hebben om te dienen als een adequaat nulspanningsreferentieniveau. In elektronisch circuit theorie wordt een "grond" meestal geïdealiseerd als een oneindig bron of gootsteen voor lading, die een onbeperkte hoeveelheid stroom kan absorberen zonder het potentieel ervan te veranderen. Waar een echte aardverbinding een aanzienlijke weerstand heeft, is de benadering van het nulpotentiaal niet langer geldig. Afwijkende spanningen of stijging van het aardpotentieel effecten zullen optreden, die ruis in signalen kunnen veroorzaken of een elektrische schok kunnen veroorzaken als ze groot genoeg zijn.

Het gebruik van de term aarde (of aarde) is zo gebruikelijk in elektrische en elektronische toepassingen dat circuits in draagbare elektronische apparaten zoals telefoons en mediaspelers evenals circuits in voertuigen kan worden gezegd dat het een "aardverbinding" heeft zonder enige daadwerkelijke verbinding met de aarde, ondanks dat "gewoon" een geschiktere term is voor een dergelijke verbinding. Dit is meestal een grote geleider die aan één kant van de stroomvoorziening (zoals de "grondvlak" op een printplaat) die dient als het gemeenschappelijke retourpad voor stroom van veel verschillende componenten in het circuit.

Verder lezen ? Bron: https://nl.wer.wiki/wiki/Ground_(electricity)